En nog een aantal foto's van de meterbak

Gisteren heb ik enkele vissen opgehaald bij mijn ouders die bestemd waren voor de meterbak. Het gaat om: 1* Hypancistrus inspector, 2* Tatia perugiae en 3* Otocinclus vittatus. Nu zwemmen er in m'n 60 centimeter bak in Hellevoetsluis alleen nog een elftal Corydoras atropersonatus en enkele vuurgarnaaltjes. De Cories gaan deze week waarschijnlijk over, richting de twee-meter bak. De vuurgarnaaltjes komen in Mars d'r garnalen-kweekbak.

Zie hieronder tenslotte nog wat foto-tjes. Twee van de reeds gewende Rineloricaria's, en een erg gestresste Hypancistrus inspector.

Reacties plaatsen

Vanwege enkele irritante relnichten heb ik mij genoodzaakt gezien om meer controle uit te oefenen op de reacties. Het is nu niet meer mogelijk om anoniem een reactie te plaatsen. Tevens zal ik de reacties 'goed moeten keuren' voordat ze publiekelijk gemaakt worden.

Degenen die zich nu afvragen: 'Maar dat is toch censuur?'. Ja dat klopt. Als een post mij niet aanstaat zal ik het zonodig aanpassen, of helemaal niet plaatsen.

Dit is allemaal te danken aan enkele randfiguren, wiens naam ik hier niet zal noemen.

De meterbak

Gister was het dan zo ver. We gingen de meterbak verhuizen die nog steeds bij mijn ouders stond te verpieteren. Deze bak zal netzoals de twee-meterbak een Zuid-amerikaanse insteek krijgen, met vissen en planten die in Zuid-amerika voorkomen.

Zie hier een foto van de bak, vlak na plaatsen:

Verder zitten er 4 van deze visjes in, Rineloricaria sp.:

Niet meer verlegen?

Gisteren was ik bezig met wat stenen in de bak leggen, zodat het geheel er niet meer zo houterig uitzag. Wat me hierbij opviel was dat de sleutelgaatjes niet gelijk naar achteren, achter een stuk hout, schoten. Dit deden ze zonder uitzondering wel toen ze nog in de meterbakken van Mars of mij zaten.

Ook met het voeren blijven de vissen vlak onder de oppervlakte zwemmen.

Ik moet zeggen dat ik dit een hele aparte waarneming vind. Ik ben eigenlijk benieuwd naar de oorzaak hiervan. Zijn er meer mensen die dit waargenomen hebben bij hun vissen? Dat ze in een kleinere bak schrikachtigere zijn dan in een grotere bak?

Verstekeling

Zojuist bezig geweest om het filtermateriaal in de bioloog wat te herschikken. Het blijkt dat het laatste vak van de bioloog in de loop van de tijd steeds 'leger' gaat staan. Navraag levert als resultaat dat dit kan liggen aan de volgorde waarin het filtermateriaal zit. Wij hadden in eerste instantie namelijk een willekeurig allegaartje erin gegooid, dus het zal ongetwijfeld al vrij vol gezeten hebben.

Maar goed, ik dwaal af. Ik ben dus bezig met het eruit halen van die materialen, wat zie ik opeens onder het rooster in de bioloog zwemmen? een verdomde GARNAAL! ik denk dat het kreng wel een centimeter of 5 zal zijn geweest, niet normaal zeg! Nu ben ik wel benieuwd naar hoe het beest erin gekomen is, het lijkt erop dat het meegekomen is tijdens de verhuizing. Wel knap op zich.

Leporacathicus triactis en Peckoltia vittata

Gisteravond heeft Mars na haar korfbaltraining weer 2 prachtige L-nummers meegenomen naar Barendrecht, welke eerst in haar meterbak zaten. Dit waren de L15 en de L91. De L15 had ze een hele tijd terug ooit eens gekocht bij Freds Discus Center in Hoogvliet. De L91 is een huge meerval die we tegelijkertijd bij de bak gekocht hebben.

Tijdens het overzetten waren de vissen wel erg bleek, maar op dit moment ziet de staart van de L91 er in ieder geval goed uit:

Woensdagavond

Vandaag na thuiskomen uit werk gelijk kijken of de meervallen de dag goed doorgekomen zijn. Bij binnenkomen in de woonkamer valt me gelijk op dat er iets 'zwarts' met 'witte puntjes' op het grootste stuk hout zit. Als ik wat beter ga kijken zie ik dat het Pseudolithoxus dumus is, oftewel de L244. Gelukkig maar! Om deze en om de L168 had ik me wat zorgen gemaakt, omdat vooral de L244 toch bekend staat als een vrij gevoelige vis. Gelukkig merk ik daar weinig van :-)

Nu verder kijken naar de L75 en de L168. Deze kon ik helaas niet zo snel ontdekken. De L75 had zich wel heel erg goed verstopt, en dat vooral voor zo'n groot lijf.

Om te illustreren dat het wel goed lijkt te gaan met de beestjes laat ik onderstaande foto zien:




Voor mij zijn op deze foto 2 dingen te zien die erop wijzen dat het goed gaat:

1. De kleur van de Dekeyseria bracyura. Bij het verhuizen zelf was het beestje veel bleker.
2. De grote drollen. Dit betekend voor mij dat de vissen ook gegeten hebben, wat nooit een slecht teken kan zijn.

Vanavond maar eens courgette voeren aan de beestjes. Zullen ze hopelijk wel lekker vinden.

Artikel: Peckoltia sabaji (L75)

Een juweel: de Peckoltia sabaji

Één van de mooiste leden van de familie Loricariidae is naar mijn mening de Peckoltia Sabaji, ook wel L75 genoemd. Als deze goudgekleurde met zwarte stippen bedekte harnasmeerval door mijn bak schuifelt, vormt hij een schitterend contrast met zijn omgeving. Of hij nu op een stuk hout ligt, op een steen of tussen de bladeren van een echinodorus; hij blijft schitterend.

Dit artikel is grotendeels gebaseerd op de ervaringen die ik heb met het exemplaar dat ik nu nog steeds heb zwemmen, en op zijn vroegere vriendje die helaas veels te vroeg naar de eeuwige visvelden is vertrokken.

Oorsprong

De peckoltia Sabaji werd in 1990 voor het eerst geïntroduceerd in het Duitse aquariumtijdschrift DATZ. Omdat er in die periode ontzettend veel soorten harnasmeervallen werden ontdekt kreeg hij een zogenaamd L-nummer: L75. Een L-nummer is een nummer dat door tijdschrift is bedacht om de vele nog niet benoemde L-nummers toch maar een naampje te geven. Hierbij staat de L voor Loricariidae.

In 1992 werd de LDA02 in een ander tijdschrift geïntroduceerd: Das Aquarium. Tien jaar later, in 2002 werd de L124 geïntroduceerd en weer een jaartje later werd de L301 geïntroduceerd.

Je zal je afvragen waarom ik dit vertel. Dit omdat het uiterlijk de zelfde vis is, behalve dat de vangstplaatsen verschillen en dat er lichte kleurverschillen zijn. Zo worden de L75 en de LDA02 gevangen in de Rio Tapajós (Itaituba) and Rio Curuá Una in Brazilië. De L124 echter werd gevangen in de Rio Orinoco (Brazilië/Colombia). Ten slotte hebben we nog de L301: deze kan je vinden in de Rio Rupununi in Guyana.

Zoals gezegd, zouden de verschillen tussen de 4 soorten alleen in de vangplaats verschillen; wat resulteerde in een licht kleurverschil. Zo kan de kleur van je een iets andere kleur geel hebben en de vinnen kunnen een meer gele of een meer oranje tint hebben.

Ik heb zoals ik al eerder gezegd heb in dit artikel, 1 Peckoltia Sabaji. Tot afgelopen zomer had ik er echter 2, en als deze twee naast elkaar lagen zag je duidelijk kleurverschil in de vinnen vond ik. Het exemplaar dat het helaas niet gered heeft (ik kom hier later op terug) had duidelijk iets rodere vinnen dan het exemplaar dat nog leeft.

Een peckoltia sabaji in het aquarium

Als ik terugkijk naar mijn ervaringen met m’n peckoltia sabaji dan kan ik zeggen dat het hele rustige dieren zijn, die geen vlieg kwaad doen en niet moeilijk doen met eten.

Toen ik mijn eerste L75 kreeg, had ik hem eerst in een 60*30*30 bakje gezet met enkele corydoras atropersonatus. Dit omdat ik op dat moment troubles had in m’n meterbak. Het beestje was denk ik een centimeter of 8 lang, maar dit is slechts een gokje…

Het bakje had ik ingericht met wat stukjes hout en wat plantjes voor de visjes om te kunnen verstoppen. Verder zaten er een eheim 2232 op en een verwarming.

Al vanaf het eerste ogenblik zwom de Peckoltia lekker door de kleine bak heen en weer om zijn nieuwe thuis te ontdekken. Na een poosje werd dit wel wat minder als het licht aan was, maar als dit uit was kwam hij gelijk weer te voorschijn.

Het samenleven met de corydoras ging ook perfect. De twee meervalsoorten leefden vredig naast elkaar en deelden broederlijk het eten. Dit was werkelijk een heel grappig gezicht als er weer eens een corydoras op z’n kop in de zuignap van de L75 probeerde om aan een garnalentabletje te knabbelen.

Een kleine 3 weken hierna kwam ik toevallig bij een aquariumspeciaalzaak waar ik vaker kom een eenzame L75 tegen. Ik moet eerlijk bekennen: ik heb hem in een opwelling gekocht, vond het een veels te mooi beest om te laten zitten. Zodoende had m’n eerste Peckoltia sabaji dus een vriendje.

De ruimte

Na een klein maandje vond ik de beestjes toch wel wat te groot worden voor de kleine bak, en ik besloot ze dus in m’n meterbak te plaatsen, waar ze in het gezelschap kwamen van wederom een groep cories, en ook een school Inpaichtys kerri. In deze bak hadden ze veel meer ruimte, en ook zat er een iets betere filtering op: een eheim 2213.

Al snel had ik door dat de twee beestjes het prima naar hun zin hadden met de Kerries en de Cories. De soortjes leefden vredig naast elkaar.

Ik had intussen een danig L-nummer virusje te pakken, en kon op een goede dag mijn beheersing niet bedwingen en kocht bij mijn favoriete aquariumspeciaalzaak 2 exemplaren L264, twee schitterende beestjes.

Men zegt vaak dat L-nummers slecht tegen soortgenoten en/of andere harnasmeervallen kunnen. Toen ik mijn L205 en LDA33 had(nog voor mijn L75 tijdperk), was ik het hier aardig mee eens. Deze twee vlogen regelmatig een robbertje vechtend de bak door. Hoe anders was het met mijn L75 en L264! Deze vier meervallen leefden vredelievend naast elkaar en deden elkaar totaal geen kwaad. De enige strubbelingen die af en toe optraden was als er een Peckoltia en een Leporacanthicus aan hetzelfde stukje algentablet of stukje komkommer wilden gaan knabbelen, maar dit bleef vaak alleen bij een beetje stug geduw met de koppen tegen elkaar.

Ik ben trouwens van mening dat het ook veel uitmaakt of je veel schuilplaatsen hebt in je bak. In de tijd dat ik de L205 en LDA33 nog had, had ik op zich wel schuilplaatsen; maar echt overdreven veel waren het niet. Dit ben ik langzamerhand gaan veranderen; en tegen de tijd dat zowel de L75 en de L264 erin leefden was de bak een grote kluwen met hout en plantjes.

Eten

Ik heb het al even genoemd: het voedsel dat de Peckoltia sabaji nodig heeft. Mijn ervaring hiermee is dat je je gelukkig mag prijzen met zo’n kostganger. De beestjes zijn tevreden met elk willekeurig voedseltje dat in de bak terecht kwam. Of het nou stukjes komkommer, sperzieboontjes, algentabletjes, garnalentabletjes of diepvriesvoer is: ze eten het. En datgene waar andere meervalfamilies zich wel eens schuldig aan maken, namelijk het oppeuzelen van je plantenbestand, daar blijven ze keurig vanaf.

Ik moet hier trouwens nog een opmerking maken: zoals gezegd eten ze alles. HELAAS eten ze ook eitjes. Dit heb ik meerdere malen ondervonden, want er zit namelijk een koppeltje sleutelgatcichliden in m’n bak, en die hebben regelmatig eitjes. De L75 heeft regelmatig deze eitjes op zitten peuzelen, en hij was totaal niet bang voor de boze ouders.

Conclusie

Al met al kan ik zeggen dat de L75 zeker een aanrader is als je een ‘blikvanger’ in de bak wilt hebben die niet al te standaard is. De meerval weet met zijn uiterlijk EN gedrag gelijk de aandacht van de liefhebber te trekken. Verder zijn ze totaal niet moeilijk te houden en doen niet moeilijk over een dagje alleen maar een algentabletje of het gezelschap van andere vissen.

(C) 2006 door Marcel Tuit. Gelieve niks te kopieren uit dit artikel zonder toestemming.

L-nummers erbij

Gisteravond enkele L-nummers verhuist van de meterbak in Hellevoetsluis naar de toch wel iets grotere bak in Barendrecht. Vanavond zal ik zien of de visjes het goed doen.

Het vangen was nog een leuk moment. De L168 Dekeyseria brachyura liet zich vrij makkelijk vangen, dat was een kwestie van het hout waar hij op zat optillen, netje eronder en schudden maar. No problemo dus.

De L244 Pseudolithoxus dumus was al wat moeilijker om te vangen. De schoot toch wel een aantal keer de bak door voordat hij in het netje terecht kwam.

Uiteindelijk moest alleen dus nog de L75 Peckoltia sabaji gevangen worden. Dit was echt een drama. Het beest is veels te slim om zich te laten vangen. Bij de minste of geringste beweging bewoog hij de kant op die het verste weg was vna het netje. En als ik uiteindelijk het netje een beetje bij hem in de buurt had ramde hij zich er gewoon langs of overheen... Maar, uiteindelijk is het toch gelukt.

En zodoende ging de reis met de vissen richting Barendrecht waar ze na even overwennen in de bak gezet werden. Ik ben benieuwd hoe ze vandaag de dag doorkomen. Vanavond hebben ze wel een lekker stukje courgette verdient denk ik zo, dat hebben ze de laatste tijd al niet gehad...

De grote sloot...

Aangezien Mars en ik pas krap een maand in ons nieuwe apartement wonen, moeten we het een beetje behelpen wat betreft de aquariums. Omdat 5 kleine bakken verspreid staan over 2 adressen (mijn ouders en haar ouders) moet er dus tactisch verhuist gaan worden.

Allereerst hebben we de grote bak geplaatst. Dit is een heus gevaarte van 2 meter bij 60 centimeter diep en 70 hoog. Deze bak staat nu een week of 3, met een viertal visjes erin:

• Agamyxis pectinifrons, een zwarte meerval
• Cleithracara maronii, 3 stuks. Dit zijn leuke cichliden, die niet al te groot worden. Frappante is dat zij binnen een week na plaatsen al eitjes hadden. Helaas is dit niks geworden.

Vanavond ben ik van plan om nog wat vissen te gaan verhuizen, dus dan meer...

Op de foto is te zien hoe de bak er op 12-november jongstleden uitzag tijdens het vullen...

Start van de Blog

Op deze blog zullen Mars en ik onze ervaringen, belevenissen, gebeurtenissen etcetera met onze aquaria delen met de boze buitenwereld. Er zullen regelmatig updates worden geplaatst met foto's die betrekking hebben op de vissen of de inrichting van de bakken.